Σάββατο 28 Ιουνίου στις 23:00 στην Εξέδρα Α’ (Οδός Ορεστιάδος)
Ο πιο μεγάλος μου φόβος είναι να μην τρελαθώ. Από μικρός. Όταν σκεφτόμουν πολύ κι ένιωθα ότι το πράγμα φτάνει στο όριο, σταμάταγα. Φοβάμαι γενικά τη φθορά. Όχι τα γηρατειά, αλλά τη φθορά των πραγμάτων.
Η Αθήνα ένα χρόνο μ’ αρέσει κι ένα χρόνο με κάνει να θέλω να φύγω. Είναι μια μόνιμη σχέση αγάπης-μίσους. Είναι τόσο άσχημη όσο άσχημοι είναι οι άνθρωποι μέσα τους. Το καλό είναι ότι δεν παρουσιάζεται σαν κάτι που δεν είναι. Δεν κρύβεται, σε αντίθεση με τις άλλες ευρωπαϊκές πόλεις που είναι πανέμορφες και πίσω τους κρύβουν κοριτσάκια κλεισμένα σε μπουντρούμια για 15 χρόνια. Έχει μια βρομιά και μια αρρώστια που είναι πολύ κοντά στην ανθρώπινη φύση. Οι πολύ ωραίες πόλεις είναι αυτό που θα ήθελες να είναι οι άνθρωποι αλλά δεν είναι.
12-22 ΜΑΪΟΥ 2016 